Beschrijving
Scheidingsbemiddeling is niet meer weg te denken uit de Nederlandse echtscheidingspraktijk. In een scheidingsbemiddeling is naast aandacht voor de juridische gevolgen tevens aandacht voor het psychologische proces van scheiden. In de literatuur en praktijk wordt aangenomen dat aan deze combinatie veel voordelen zijn verbonden. Deze meerwaarde van scheidingsbemiddeling staat op het eerste gezicht in schril contrast met de mogelijkheid om via een zogenaamde flitsscheiding te scheiden. De flitsscheiding vergt slechts administratieve handelingen, en vindt derhalve zonder gerechtelijke inmenging plaats.
In deze studie is onderzocht op welke wijze beide manieren van scheiden met elkaar kunnen worden gecombineerd. De voordelen die aan scheidingsbemiddeling worden toegeschreven zijn getoetst aan de hand van empirische gegevens uit Nederland en het buitenland. Vervolgens is onderzocht op welke wijze de procedure van scheidingsbemiddeling kan worden vormgegeven, zodat inschakeling van de rechter overbodig wordt. De auteur concludeert dat de opleiding van de scheidingsbemiddelaar dient te worden verbeterd, de scheidingsbemiddelaar zijn interventies dient te kunnen aanpassen aan het type echtpaar en dat minderjarige kinderen bij de bemiddeling dienen te worden betrokken, hetgeen in regelgeving moet worden vastgelegd. Een dergelijke zorgvuldige procedure van scheidingsbemiddeling maakt inschakeling van de rechter overbodig.
