Een Hindu heilige die de rivier Ganges in India bezocht om een bad te nemen stuitte op een aantal familieleden die ruzie hadden en tegen elkaar aan het schreeuwen waren. Hij keek naar zijn discipel, lachte en zei: “Waarom schreeuwen mensen tegen elkaar als ze boos zijn?”
De discipel dacht even na en zei: “Omdat we onze kalmte verliezen”.
“Maar waarom zou je tegen iemand schreeuwen die pal naast je staat? Je kan precies hetzelfde zeggen op een heel andere, zachtere manier” zei de heilige.
De discipel kwam met een aantal antwoorden, maar met geen van hen was de heilige tevreden. Uiteindelijk zei de heilige: “Wanneer twee mensen boos op elkaar zijn komt er een enorme afstand tussen beiden harten. Om die afstand te overbruggen, en elkaar te kunnen verstaan, moeten ze schreeuwen. Hoe bozer men is des te groter de afstand tussen hen wordt en hoe harder ze dus moeten schreeuwen om elkaar te kunnen verstaan.
Wat gebeurt er als twee mensen verliefd zijn? Die schreeuwen niet tegen elkaar, die praten zachtjes, omdat hun harten dicht bij elkaar liggen. Er is geen afstand tussen hen, of deze is heel erg klein”.
De heilige ging verder: “Wat gebeurt er als deze twee mensen intens van elkaar houden? Dan praten ze niet meer, ze gaan fluisteren. En uiteindelijk fluisteren ze ook niet meer, maar is alleen een blik al voldoende, zo dicht liggen hun harten bij elkaar, er is geen afstand meer. Dit is wat er gebeurt als twee mensen intens van elkaar houden”.
Hij keerde zich tot zijn discipel en zei: “Dus als je boos bent en met iemand in de clinch ligt zorg er dan voor dat er geen afstand tussen jullie harten komt. Zeg geen woorden tegen elkaar die de afstand bevordert, anders zal er een dag komen dat de afstand zo groot is dat je het pad niet meer ziet om terug te keren”.